Kalenderin biri köyden sabahleyin fırlar, Arar nasibini; avdette kırda akşamlar. Fakat güneş batarak, ortalık karadıkça, Görür ki: yerde yatılmaz, hemen çıkar ağaca. Herif ağaçta iken bir iniltidir işitir. Bakar ki: bir kötürüm tilkinin yanık sesidir. Zavallı, pösteki olmuş, bacak yok işleyecek; Boğazsa işlemek ister… ne yapsın… inleyecek! Biraz geçince, kavi pençesinde bir ceylân, İner yakındaki vadiye karşıdan aslan. Yukarda çıkmaz olur, şimdi yolcunun nefesi; Tabiatiyle durur hastanın da inlemesi; Yiyip şikârını aslan dalınca ormanına, Sürüklenir, yanaşır tilki sofranın yanına; Doyar efendisinin artığıyla, sonra yatar. Herif düşünmeye başlar, eder de hale…
Read MoreÖz-Gürleşmek ve Kurban Psikolojisinden Kurtulmak
